Ekstrudera do granulowania żywności dla zwierząt domowych suchy i mokry: różnice w kosztach inwestycji i eksploatacji granulatów paszowych

Jeśli chodzi o początkową inwestycję, wytłaczarki suche mają wyraźną przewagę. Przy tej samej wydajności, wytłaczarki suche są o 20%-40% tańsze niż wytłaczarki mokre: wytłaczarka sucha o wydajności 500 kg na godzinę kosztuje około 50 000 juanów, podczas gdy wytłaczarka mokra o tej samej wydajności kosztuje 70 000-80 000 juanów. Różnica jest jeszcze większa, gdy uwzględnione jest wyposażenie pomocnicze — wytłaczarki mokre wymagają generatora pary (10 000-20 000 juanów) i dedykowanej suszarki (30 000-50 000 juanów), co sprawia, że początkowa inwestycja w kompletną linię do wytłaczania na mokro jest o 60%-80% wyższa niż w przypadku wytłaczarki suchej. Dla małych producentów z ograniczonymi funduszami, niższa bariera wejścia w przypadku wytłaczarek suchych sprawia, że są one bardziej dostępne i pozwalają na szybszą produkcję.

Jeśli chodzi o koszty operacyjne, oba rozwiązania mają swoje zalety i wady, co wymaga kompleksowej oceny w oparciu o wielkość produkcji. Pod względem zużycia energii, wytłaczarki suche polegają na generowaniu ciepła tarcia, co skutkuje o 15%-20% wyższym zużyciem energii elektrycznej na jednostkę produktu w porównaniu z wytłaczarkami mokrymi (120-150 kWh dla wytłaczarek suchych i 100-120 kWh dla wytłaczarek mokrych na tonę paszy). Jednak wytłaczarki mokre wymagają pary. Użycie elektrycznego generatora pary dodaje dodatkowe 50-80 kWh na tonę paszy; użycie generatora pary opalanego węglem lub gazem wiąże się z dodatkowymi kosztami paliwa. W oparciu o miesięczną produkcję paszy wynoszącą 20 ton i koszt energii elektrycznej 0,8 juana/kWh, miesięczny koszt energii elektrycznej dla wytłaczarek suchych wynosi około 2400-3000 juanów, podczas gdy dla wytłaczarek mokrych (para ogrzewana elektrycznie) wynosi około 2800-3680 juanów, co sprawia, że wytłaczarki suche są bardziej energooszczędne.

Pod względem kosztów pracy i konserwacji, wytłaczarki mokre oferują większe korzyści w zakresie ekonomii skali. Wytłaczarki suche są stosunkowo proste w obsłudze, ale wymagają dużej precyzji w kontrolowaniu zawartości wilgoci w surowcach, co wymaga dedykowanego personelu do monitorowania i regulacji w czasie rzeczywistym; jedna linia produkcyjna wymaga 2-3 osób. Wytłaczarki mokre, choć obejmują więcej sprzętu, są wysoce zautomatyzowane, a parametry wody, pary i wytłaczania są kontrolowane za pomocą systemu PLC; jedna linia produkcyjna wymaga tylko 1-2 osób. Jeśli chodzi o konserwację, śruba w wytłaczarce suchej doświadcza większego tarcia, co skutkuje 30% krótszą żywotnością w porównaniu z wytłaczarką mokrą (śruby suche mogą wytrzymać 1-2 lata, śruby mokre 2-3 lata). Koszt zużycia śruby na tonę paszy jest o 0,5-1 juana wyższy dla wytłaczarek suchych niż dla wytłaczarek mokrych. Jednak w przypadku miesięcznej produkcji przekraczającej 50 ton, korzyści z kosztów pracy i konserwacji wytłaczarek mokrych stają się coraz bardziej widoczne, oszczędzając 1000-2000 juanów miesięcznie.

Koszty strat gotowego produktu są również znaczące. Wytłaczarki suche mają słabą stabilność spęczniania, co skutkuje wskaźnikiem wad gotowego produktu na poziomie około 5%-8%; wytłaczarki mokre mają wskaźnik wad wynoszący tylko 2%-3%. W oparciu o koszt paszy wynoszący 8 000 juanów za tonę, wytłaczarka sucha generuje stratę o 800-1 600 juanów większą niż wytłaczarka mokra przy produkcji 20 ton miesięcznie. Ogólnie rzecz biorąc, wytłaczarki suche mają niższe koszty całkowite dla produkcji na małą skalę (wydajność miesięczna < 10 ton); dla produkcji na średnią i dużą skalę (wydajność miesięczna ≥ 10 ton), wytłaczarki mokre mają bardziej znaczącą długoterminową przewagę kosztową, a różnica kosztów może zwykle pokryć różnicę w początkowej cenie sprzętu po sześciu miesiącach produkcji.

O nas

Wizyta klienta

Certyfikat honorowy